Ακολουθήστε με.:

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2021

«Η Νέρα, η τύχη και μια ζωή σαν παραμύθι»

   Την Μαρία Πανάγια τη "γνώρισα" μέσω ενός ραδιοφωνικού σταθμού της Θεσσαλονίκης. Και λέω τη "γνώρισα" γιατί ποτέ δεν τη γνώρισα από κοντά, ούτε καν από φωτογραφία, αλλά είχα γνωρίσει τη φωνή της. Η φωνή της ήρεμη και γλυκιά, που ξεχώριζε και σε κέρδιζε από την πρώτη φορά που την άκουγες.

    Πριν μερικούς μήνες "ανακάλυψα", μέσω Instagram, ότι η γυναίκα αυτή εκτός από την γλυκιά φωνή της έχει και καλή καρδιά και ψυχή. Η κ. Πανάγια υιοθέτησε ένα άρρωστο παρατημένο σκυλάκι, και μάλιστα έγραψε και βιβλίο για τη ζωή του με τίτλο: «Η Νέρα, η τύχη και μια ζωή σαν παραμύθι» (εκδόσεις Θερμαϊκός). Καθότι είμαι φιλόζωη, ανθρώπους σαν την κ. Πανάγια "τους έχω πολύ ψηλά ".

    Το βιβλίο της «Η Νέρα, η τύχη και μια ζωή σαν παραμύθι» (εκδόσεις Θερμαϊκός), είναι ουσιαστικά η ζωή της αθώας Νέρα που μας δείχνει τη σκληρή πραγματικότητα με τα ζώα και τη συμπεριφορά μας απέναντί τους και μέσα από αυτό προσπαθεί να μας ευαισθητοποιήσει και να μας κάνει να σκεφτούμε και να πράξουμε, έστω και λίγο, διαφορετικά, έστω και λίγο καλύτερα.

    Πριν λίγες μέρες εγώ και τα παιδιά μου ήμασταν οι τυχεροί που κερδίσαμε σε έναν διαγωνισμό της σελίδας της Νέρα στο Instagram (ναι, ναι, ναι έχει και σελίδα η ζουζούνα Νέρα) ένα πανέμορφο μπλουζάκι. Πολύ σύντομα το παραλάβαμε και μαζί με αυτό μας περίμεναν και πολλές εκπλήξεις,  όπως αυτοκόλλητα, χρωμοσελίδες της Νέρα,

ένα εγχειρίδιο για δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα από το straycare.gr και ένα φανταστικό μπισκότο (για το οποίο έγινε μάχη στην οποία έλαβε μέρος και ο σκύλος της οικογένειάς μας😂🤣🐕‍🦺👨‍👩‍👧‍👦).       
    Το λιγότερο που έχω να κάνω είναι να κάνω αυτή την ανάρτηση, να σας προτρέψω να αγοράσετε το βιβλίο της κ. Πανάγια και να σας παρακαλέσω να δείτε τη ζωή μας με τα ζώα με άλλο μάτι, και να είστε σίγουροι ότι θα κάνετε τον κόσμο μας καλύτερο.

    Κ. Πανάγια και Νέρα σας ευχαριστούμε πολύ για τη χαρά που μας δώσατε! Σας ευχαριστούμε πολύ για το έργο που προσφέρετε!

    «Η Νέρα, η τύχη και μια ζωή σαν παραμύθι» (εκδόσεις Θερμαϊκός), Συγγραφέας: Μαρία Πανάγια, Εικονογράφος: Δημήτρης Παπαμηνάς

Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

Σάββατο του Λαζάρου

 Με τον εορτή της Ανάστασης του Λαζάρου από τον Χριστό ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για το Πάσχα.

 Ο Λάζαρος ήταν φίλος και μαθητής του Χριστού, ο οποίος «ηγέρθη εκ νεκρών» προαναγγέλλοντας την Ανάσταση του Κυρίου. Ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας (η γυναίκα που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού λίγες ημέρες πριν από τη σταύρωση και στη συνέχεια τα σκούπισε με τα μαλλιά της), με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί πολλές φορές ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ.

  Μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε να έλθει. Στους μαθητές του είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει. Όταν έφθασε στη Βηθανία με τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της. Τότε, ο Ιησούς δάκρυσε και με φωνή μεγάλη προ του τάφου εκραύγασε: «Λάζαρε δεύρο έξω!» και ανάστησε τον Λάζαρο τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του, προκαλώντας τον θαυμασμό των παρισταμένων και το θανάσιμο μίσος των εχθρών του Φαρισαίων (Ιωάννου ια' 45-57).

  Το Σάββατο του Λαζάρου (το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων), το έθιμο λέει ότι τα παιδιά (κυρίως κορίτσια, οι Λαζαρίνες ή Λαζαρίτσες), κρατώντας ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια, γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα Λαζαρικά, τα κάλαντα του Λαζάρου, με τα οποία ουσιαστικά εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου, την Ανάστασή του. Στο τέλος, οι νοικοκύριδες του σπιτιού τους δίνουν φρούτα, χρήματα ή αυγά για κέρασμα. 

   Επιπλέον, το Σάββατο του Λαζάρου οι νοικοκυρές ζυμώνουν και ψήνουν τα Λαζαράκια. Είναι μικρά, αφράτα, ημίγλυκα ψωμάκια τα οποία έχουν το σχήμα ενός σπαργανωμένου ανθρώπου (όπως αναπαριστάνεται και ο Λάζαρος στις εικόνες) και συμβολίζουν την Ανάσταση του Λαζάρου. Συνήθως ψήνουν τόσα Λαζαράκια, όσα είναι και τα παιδιά του σπιτιού. 

  Έτσι και εμείς ζυμώσαμε και ψήσαμε Λαζαράκια στο σπιτικό μας. Το σπίτι μοσχομύρισε. Τα παιδιά το καταχάρηκαν.

  Η συνταγή ήταν με γέμιση σταφίδες και καρυδόψυχα. Εμείς τα κάναμε σκέτα και με σταγόνες κουβερτούρας.

Συνταγή :

-200 γρ.χλιαρό νερό 

-μισό κουταλάκι του γλυκού μαγιά ξηρή 

-75 γρ. Ζάχαρη 

-400 γρ. Αλεύρι γ.ο.χ.

-25 γρ. Λάδι (κατά προτίμηση ελαιόλαδο) 

-μισό κουταλάκι του γλυκού κανέλα

-Λίγο (στη μύτη) γαρίφαλο, κακουλέ & αλάτι

-Γαρύφαλλα για ματάκια 

Εκτέλεση :

  Βάζουμε σε ένα μπολ το νερό, τη μαγιά και τη ζάχαρη, τα χτυπάμε με σύρμα στο χέρι και τα αφήνουμε για λίγα λεπτά να ενεργοποιηθεί η μαγιά. 

  Στον κάδο του μίξερ βάζουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και το μείγμα του μπολ (της μαγιάς) και τα χτυπάμε με το γάντζο μέχρι να γίνει ένα όμορφο και δεμένο ζυμάρι.

 Αφήνουμε το ζυμάρι να ξεκουραστεί για μισή ώρα και έπειτα χωρίζουμε τη ζύμη σε μπαλίτσες περίπου 50 γραμμάρια η καθεμία (& αλλά 10 γραμμάρια για τα χεράκια). Πλάθουμε το σώμα από τα Λαζαράκια σε μακρόστενο σχήμα, τα γεμίζουμε (αν θέλουμε) με γέμιση, τα κλείνουμε και με τα 10 γρ.ζυμαριού φτιάχνουμε ένα "κορδόνι", το οποίο το χρησιμοποιούμε για χεράκια που σχηματίζουν σχήμα Χ μπροστά. Βάζουμε γαρύφαλλα για ματάκια.


  Ψήνουμε τα Λαζαράκια σε ταψί με λαδόκολλα, σε προθερμασμένιο φούρνο στους 170 βαθμούς, στον αέρα για περίπου 25 λεπτά.


Τρίτη 23 Μαρτίου 2021

Η κυρά Σαρακοστή



Η «κυρά-Σαρακοστή» χρησίμευε στα παλιά χρόνια ως ένα ημερολόγιο το οποίο βοηθούσε τους ανθρώπους να μετρούν τις εβδομάδες που μεσολαβούσαν από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η κυρά Σαρακοστή ήταν μια γυναίκα με μαντήλι στο κεφάλι, επτά πόδια (ένα για κάθε εβδομάδα), σταυρωμένα χέρια (επειδή προσευχόταν) και χωρίς στόμα, διότι νήστευε όλη αυτή την περίοδο. Κάθε Σάββατο, ξεκινώντας από το Σάββατο που ακολουθούσε μετά την Καθαρά Δευτέρα, η κυρά-Σαρακοστή «έχανε» ένα πόδι. Το τελευταίο πόδι, το οποίο κοβόταν το Μεγάλο Σάββατο, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας το τοποθετούσαν μέσα στο ψωμί της Ανάστασης ή σε ένα σύκο και σε όποιον τύχαινε, του έφερνε καλή τύχη (όπως το φλουρί της Βασιλόπιτας)! Την Κυρά Σαρακοστή την έφτιαχναν με ύφασμα, σε χαρτί (ζωγραφιά), με πηλό, με πλαστελίνη ή με αλατόζυμο (ζυμάρι με αρκετό αλάτι και το οποίο δεν χαλάει για πάρα πολύ καιρό - ΠΡΟΣΟΧΗ! δεν τρώγεται!). 

Για να πω την αλήθεια, την Κυρά Σαρακοστή την γνώρισα όταν έκανα παιδιά, χάρη στις δασκάλες τους. Κάθε χρόνο πλέον, λίγο πριν την Καθαρά Δευτέρα, εκτός από την Κυρά Σαρακοστή που κάνουν στο σχολείο, κάνουμε και στο σπίτι με ζυμάρι. Η συνταγή όλη δική σας:

ΥΛΙΚΑ :

Νερό 250 γραμ. 

Αλεύρι 500 γραμ. 

Αλάτι 200 γραμ. 

Γαρύφαλλο (για στόλισμα) 

-Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160-180° C στον αέρα.

-Βάζουμε όλα τα υλικά για το ζυμάρι σε ένα λεκανάκι και τα ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μια ελαστική και ωραία ζύμη. Ίσως χρειαστεί λίγο νεράκι ακόμη. Αν χρειαστεί να προσθέσετε, το ρίχνετε λίγο-λίγο. 


-Πλάθουμε την Κυρά Σαρακοστή με το ζυμάρι. Φτιάχνουμε σώμα, φούστα, πρόσωπο (χωρίς στόμα) , πόδια, χέρια σταυρομένα, σταυρό στο κεφάλι και τη διακοσμούμε όπως θέλουμε. 



-Τη βάζουμε σε ένα ταψί πανω σε λαδόκολλα.

-Ψήνουμε για 30 λεπτά περίπου.  Θέλουμε να στεγνώσει και όχι να ψηθεί.

Όσοι δεν έχετε κάνει ακόμη, προλαβαίνετε!

Παραδοσιακό τραγούδι για το έθιμο της «Κυράς Σαρακοστής»   

Την Κυρά Σαρακοστή που είναι έθιμο παλιό οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι της σταυρό και το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό.

Και μετρούσαν τις ημέρες με τα πόδια της τα εφτά κόβαν ένα τη βδομάδα, μέχρι νά ‘ρθει η Πασχαλιά.

Καλή Σαρακοστή!