Ο Λάζαρος ήταν φίλος και μαθητής του Χριστού, ο οποίος «ηγέρθη εκ νεκρών» προαναγγέλλοντας την Ανάσταση του Κυρίου. Ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας (η γυναίκα που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού λίγες ημέρες πριν από τη σταύρωση και στη συνέχεια τα σκούπισε με τα μαλλιά της), με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί πολλές φορές ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ.
Μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε να έλθει. Στους μαθητές του είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει. Όταν έφθασε στη Βηθανία με τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της. Τότε, ο Ιησούς δάκρυσε και με φωνή μεγάλη προ του τάφου εκραύγασε: «Λάζαρε δεύρο έξω!» και ανάστησε τον Λάζαρο τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του, προκαλώντας τον θαυμασμό των παρισταμένων και το θανάσιμο μίσος των εχθρών του Φαρισαίων (Ιωάννου ια' 45-57).
Το Σάββατο του Λαζάρου (το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων), το έθιμο λέει ότι τα παιδιά (κυρίως κορίτσια, οι Λαζαρίνες ή Λαζαρίτσες), κρατώντας ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια, γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα Λαζαρικά, τα κάλαντα του Λαζάρου, με τα οποία ουσιαστικά εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου, την Ανάστασή του. Στο τέλος, οι νοικοκύριδες του σπιτιού τους δίνουν φρούτα, χρήματα ή αυγά για κέρασμα.
Επιπλέον, το Σάββατο του Λαζάρου οι νοικοκυρές ζυμώνουν και ψήνουν τα Λαζαράκια. Είναι μικρά, αφράτα, ημίγλυκα ψωμάκια τα οποία έχουν το σχήμα ενός σπαργανωμένου ανθρώπου (όπως αναπαριστάνεται και ο Λάζαρος στις εικόνες) και συμβολίζουν την Ανάσταση του Λαζάρου. Συνήθως ψήνουν τόσα Λαζαράκια, όσα είναι και τα παιδιά του σπιτιού.
Έτσι και εμείς ζυμώσαμε και ψήσαμε Λαζαράκια στο σπιτικό μας. Το σπίτι μοσχομύρισε. Τα παιδιά το καταχάρηκαν.
Η συνταγή ήταν με γέμιση σταφίδες και καρυδόψυχα. Εμείς τα κάναμε σκέτα και με σταγόνες κουβερτούρας.
Συνταγή :
-200 γρ.χλιαρό νερό
-μισό κουταλάκι του γλυκού μαγιά ξηρή
-75 γρ. Ζάχαρη
-400 γρ. Αλεύρι γ.ο.χ.
-25 γρ. Λάδι (κατά προτίμηση ελαιόλαδο)
-μισό κουταλάκι του γλυκού κανέλα
-Λίγο (στη μύτη) γαρίφαλο, κακουλέ & αλάτι
-Γαρύφαλλα για ματάκια
Εκτέλεση :
Βάζουμε σε ένα μπολ το νερό, τη μαγιά και τη ζάχαρη, τα χτυπάμε με σύρμα στο χέρι και τα αφήνουμε για λίγα λεπτά να ενεργοποιηθεί η μαγιά.
Στον κάδο του μίξερ βάζουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και το μείγμα του μπολ (της μαγιάς) και τα χτυπάμε με το γάντζο μέχρι να γίνει ένα όμορφο και δεμένο ζυμάρι.
Αφήνουμε το ζυμάρι να ξεκουραστεί για μισή ώρα και έπειτα χωρίζουμε τη ζύμη σε μπαλίτσες περίπου 50 γραμμάρια η καθεμία (& αλλά 10 γραμμάρια για τα χεράκια). Πλάθουμε το σώμα από τα Λαζαράκια σε μακρόστενο σχήμα, τα γεμίζουμε (αν θέλουμε) με γέμιση, τα κλείνουμε και με τα 10 γρ.ζυμαριού φτιάχνουμε ένα "κορδόνι", το οποίο το χρησιμοποιούμε για χεράκια που σχηματίζουν σχήμα Χ μπροστά. Βάζουμε γαρύφαλλα για ματάκια.
Ψήνουμε τα Λαζαράκια σε ταψί με λαδόκολλα, σε προθερμασμένιο φούρνο στους 170 βαθμούς, στον αέρα για περίπου 25 λεπτά.